Być może to kronikarskie zamiłowanie, może spaczenie biurwy, która raportuje kejpiaje pod koniec miesiąca, a może potrzeba zamknięcia w moją własną kropkę wszystkiego, co powiedzieli na konferencji inni. Może, może – ale ja bardzo chcę podsumować Blog Conference Poznań 2018.

A tak się zgrabnie złożyło, że przeglądając notatki z prelekcji i próbując spisać swoje wrażenia, BCP ułożyło mi się w jedno słowo, a słowo to brzmi droga.

I wcale nie dlatego, że fejsik obcina zasięgi, a reklamy są drogie. I nie tylko dlatego, że wielu prelegentów pokazywało swoją drogę do miejsca, w którym są teraz. Chociaż właśnie o taką metaforyczną ścieżkę rozwoju blogera chodzi, a konkretnie to:

 

Wybierz swoją drogę

To jest o tyle nietypowa sprawa, że przecież skoro już się na tym Blog Conference Poznań znaleźliśmy, to oznacza mniej więcej tyle, że jakaś droga tworzenia została wybrana. Albo osiem, w tym kilka wydeptanych. Nie idź cudzą drogą – mówiła Myshowata, Andrzej Tucholski przestrzegał przed Wszystkizmem. Janina zaoferowała pytanie diagnozujące: O czym byś pisał w świecie bez lajków?

I w departamencie wybierania drogi konferencja mocno zamieszała mi w głowie. Przede wszystkim dlatego, że musiałam nauczyć się pitchować własny blog i to inaczej niż mówiąc “śmieszne żarty, głównie ze mnie”. Na szczęście opowiadanie o czym jest Rychtyg odbywało się w więcej niż życzliwych okolicznościach, a naprawdę nie wierzyłam tym, którzy mówili, że na blogerskich imprezach ludzie są mili i żywo zainteresowani pozostałymi.

Z rozmawianiem o lifestylu jako dobrej drodze jest trochę trudno, zwłaszcza kiedy ludzie podnoszą brew (lub pół brwi) słysząc, że w blogożyciorysie idę odwrotną ścieżką niż większość – od specjalistycznego bloga do szerokiego spectrum tematów. Na szczęście o tym, że dostarczanie rozrywki, inspiracji i emocji jest dobrym pomysłem na blogowe życie uspokajano nas też parokrotnie ze sceny. No, to skoro już jesteśmy na tej możliwie dobrej (Poznaniak powiedziałby rychtyg) drodze, to co dalej?

 

Nie utknij w połowie drogi

To też żywcem z prelekcji wzięte, tym razem cytujemy Dawida Tymińskiego. Za zaangażowaną społecznością stoi wyrazisty twórca, ze spójną marką osobistą. Niby wiadomo, ale bycie spójnym jest wyzwaniem, nie tylko dlatego, że co kwartał dochodzą nowe obsesje (Q2 2018 sponsorują drag queens i bardzo długie książki). Bycie spójnym jest wyzwaniem, kiedy zdajesz sobie sprawę, że ci, którzy wleźli na blog bo szukali “mało znanych seriali”, niekoniecznie będą zainteresowani tym, że uciekały po kolei wszystkie samoloty, które miały nas zawieźć do Ameryki. I stąd już krótka droga (hehe) do niebezpiecznych rozdroży kiedy w poniedziałek piszesz wyłącznie dla adeptek programowania, w środę dla poszukiwaczy najlepszych gastromiejscówek, a w piątek to już tylko dla zwyroli, których śmieszy, że jedzenie mi zawsze spada na ziemię.

Od utknięcia w rozerwaniu na kilka różnych blogowych osobowości chroni to fajne coś, co sprawia, że ludzie wiedzą kto to mówi i kto to pisze. I dla rozwijania tego warto po drodze pracować. W czasie konferencji poznałam (lub “poznałam” czytając o nich w Share Weeku) wszechstronne lifestylowe blogerki, których sukces i świetna forma postawiły mi głowę trochę wyżej w starciu z pytaniem “ale konkretnie o czym jest twój blog?”.

 

Idź dobrą drogą

To jest prawdopodobnie ten moment, w którym myślicie, że tym razem pomidor z kanapki spadł mi na słownik frazeologizmów i lecę z nimi na chybił-trafił. O wyborze drogi przecież już było! No, było, było, ale w tym punkcie chodzi o drogę dobrą, nie tylko dlatego, że poprawną, ale też po prostu przyzwoitą. Piotr Bucki pięknie mówił o dochodzeniu do prawdy w świecie fake newsów. Maciej Budzich pokazywał długofalowe konsekwencje kryzysogennych zachowań. A słowo wartość przez przypadki odmieniali prawie wszyscy. Będąc małą blogerką łatwiej jest patrzeć łasym wzrokiem na triki, które mają przynieść kosmiczną konwersję niż na to, że społeczna odpowiedzialność dotyczy nas od pierwszego obserwatora.

 

Patrz na drogowskazy

Drogowskazami są w tym przypadku dane, których niezbieranie jest w 2018 roku niezłym przypałem, bo sposobów na ich kolekcjonowanie jest więcej niż glutowato-gumowych przynęt w sklepie wędkarskim. Swoją drogą ich zapach (nuta głowy: guma balonowa, nuta serca: sklep z zabawkami) to jedna z moich ulubionych woni. Ale dane też lubię wąchać, a o danych mówiło się na Blog Conference Poznań 2018 dużo i to od samego początku.

Ekscytacja sięgnęła zenitu kiedy w czasie pierwszej prezentacji (Janina!) padło moje ukochane słowo, słowo którym doprowadzam współpracowników do szału i słowo, którym najchętniej nazwałabym córkę – korelacja. Dogadanie się z tym słowem to dobry krok do zrozumienia tego co tak naprawdę dzieje się z naszą internetową twórczością (a co się z nią wcale nie dzieje).

Ja na przykład mam tak, że jak tylko opublikuję nowy odcinek Bardzo Rychtyg to na mój blog wchodzi mniej osób ze Śląska. Ślązacy nienawidzą kulturowych rekomendacji czy tylko korelacja, hm hm?

Dane są za darmo i daje je każda platforma społecznościowa, a podłączenie Analyticsa do bloga też nie przysparza problemów. Trudno szukać wymówek do zagubienia się na drodze. Poza tym, świadomość tego, kto i w jaki sposób konsumuje e-treści, które publikujemy to też podstawowy warunek sensownej rozmowy z markami czy agencjami, o czym przypominała Myshowata.

Chciałabym też dodać, że Excel Stories, o których wspominał Dawid Tymiński to byłby mój ulubiony format (a)społecznościowy. Taka ze mnie blogerka lajfstajlowa, a co.

 

Jak podsumujecie Blog Conference Poznań 2018?

Droga jest istotna również dlatego, że taki podsumowujący wpis to idealny tekst na drogę do domu z konferencji. Tymczasem ja na BCP miałam niecały kwadrans spaceru i to spaceru obok Palmiarni, więc w głowie miałam głównie sukulenty. Tekst w całość ułożył się dopiero dzień później.

A jak to u was wygląda? Jesteście w stanie podsumować Blog Conference Poznań 2018 jednym słowem? Podrzućcie wasze propozycje w komentarzach!